Badanie spirometryczne wykonuje się w celach profilaktycznych m.in. u osób w podeszłym wieku, nałogowych palaczy oraz osób pracujących w szkodliwych dla płuc warunkach (np. wdychających pyły czy mających kontakt z toksynami).
Oprócz tego spirometria może być przeprowadzona w celach diagnostycznych u pacjentów, u których występują objawy w postaci:
- przewlekłego kaszlu,
- duszności,
- obecności krwi w plwocinie,
- obniżonej tolerancji wysiłku,
- świszczącego oddechu.
Oczywiście spirometria może być także wykonywana w celach kontrolnych u osób z już zdiagnozowanymi chorobami układu oddechowego.
Ogólnie badanie spirometryczne jest bezpieczne i nieinwazyjne, ale mimo to istnieje wiele przeciwwskazań do jego wykonywania. Wymienia się wśród nich:
- przebyty niedawno zawał serca,
- przebyty niedawno udar mózgu,
- odwarstwienie siatkówki,
- tętniak aorty i tętnic mózgowych,
- przebyte niedawno operacje okulistyczne,
- odma opłucnowa,
- podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe,
- niewyrównana niewydolność oddechowa.
Spirometria wymaga od pacjenta pewnych przygotowań, ale nie są one szczególnie skomplikowane.
Na około 2 godziny przed badaniem należy wstrzymać się od jedzenia.
W dniu badania nie wolno palić. Osoby przyjmujące leki przeciwastmatyczne mogą otrzymać zalecenie, aby chwilowo je odstawić.
Bezpośrednio przed badaniem należy także unikać intensywnego wysiłku fizycznego.
Spirometria jest wykonywana w pozycji siedzącej – pacjent ma za zadanie włożyć do ust ustnik spirometru, a następnie wykonywać polecenia osoby przeprowadzającej badanie.
Początkowo należy oddychać spokojnie i miarowo, a na znak wykonać głęboki wdech i jak najmocniej wypuścić powietrze z płuc – aż do momentu, gdy specjalista da znać, że można przestać.
Czynność tę powtarza się trzykrotnie. Od razu po zakończeniu badania można wrócić do codziennych aktywności.